အေတြးစာစု (၄)

တေရြ႔ေရြ႔ကုန္လြန္သြားတဲ့ ညေနခင္းကို ကၽြန္မ ေငးၾကည့္ေနတယ္။
ဟိုးးအေ၀းးတစ္ေနရာက ခရီးသြားေတြတစ္ေနရာကိုမ်ား ေရာက္ရွိေနျပီလား။
ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့စာသားေလးေတြ အခ်ိဳ႔ကို ကၽြန္မရင္ကို တိုးေ၀ွ႔၀င္ေရာက္ေနတယ္။
ကၽြန္မ မသိေသးတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.....ကၽြန္မ မျမင္ႏိုင္တဲ့အရာေတြအမ်ားၾကီးပဲ....ကၽြန္မ မကၽြမး္၀င္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။
ကၽြန္မ ေခါင္းေပၚမွာ ေကာင္းကင္ၾကီးက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔အုပ္မိုးထားေပမယ့္ ကၽြန္မ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္။
ကမၻာ့တစ္ေနရာထဲက ေနရာေလးေတြ တစ္ခု ႏွစ္ခု...တစစ သိခြင့္ရလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရင္တစ္ခုလံုးတုန္ရီေမာဟိုက္လို႔..။
ကၽြန္မ ဟာ ကၽြန္မ မဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ။
ဟိုးးအေ၀းမွာ အလင္းေရာင္က ျဖိဳးျဖိဳးဖ်ဖ်...။
ေန၀င္ေတာ့မယ္..။
ကိုယ့္ပါးျပင္ကိုသာ မၾကာခဏစမ္းသပ္ၾကည့္ဖူးလွ်က္...တစ္ပါးသူပါးျပင္ေပၚက ေ၀ဒနာအရိပ္အေယာင္ေတြ၊ ဘ၀ပံုရိပ္မြန္းၾကပ္မႈေတြ တစြန္းတစျမင္ခြင့္ရလိုက္တယ္။
ကၽြန္မ အာရံုေၾကာေတြ ထိုင္းမိႈင္းေလးလံေနလွ်က္က အားတင္းၾကည့္တဲ့ အျမင္အာရံုမွာ ျပက္ျပက္ထင္ထင္။
ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ေျခစံုရပ္ေနၾကတာ ဘာအတြက္မ်ားေၾကာင့္ပါလိမ့္........။
အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီမွာ...ေန၀င္ေတာ့မယ္....။ ။

22.2.2013
PM:5:22