Tuesday, September 10, 2013

Donar Meeting

စက္တင္ဘာ ၂၇ နဲ႔ ၂၈ မွာ Donar Meeting ရွိတယ္..။ Partner Meeting လို႔လည္း ေခၚရဲ႕...။ ဘယ္ႏွစ္ နွစ္တစ္ခါ လုပ္တဲ့ မီတင္လဲေတာ့ မသိဘူး...။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ဒါပထမဆံုးၾကံဳေတြ႔ျခင္းပဲ...။ ဒီေန႔ အဲ့ ပြဲအတြက္ ၾကိဳတင္စီစဥ္ဖို႔ ရံုးမွာ အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္..။ ဘယ္အဖြဲ႕က ဘာတာ၀န္ယူေပါ့။ ကိုယ္ က ထံုးစံအတိုင္း Display မွာတာ၀န္က်တယ္။ အခမ္းအနားျပင္ဆင္ေရးေပါ့။ ျပင္ဆင္ရတာေတာ့ မပင္ပန္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ Display အုပ္စုထဲ ေျခေဆာ့လက္ေဆာ့ရွိတဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါေနတာ ဆိုးတယ္။ ကိုယ့္ ပစၥည္း   ေတြ ကိုယ္ ဂရုစိုက္ၾကည့္ေနရေတာ့မွာပဲ။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ အေပၚ ေခ်ာက္မခ်ေအာင္လည္း သတိထားေန ရဦးမယ္။ အဲ့ တစ္ေယာက္က အဲေလာက္ထိ ဆိုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ရယ္လို႔ မဖမ္းမိေသး တဲ့အခါ သူ႔ကို အလုပ္က ထုတ္ပယ္ဖို႔ခဲယဥ္းေနေသးတယ္။ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေပၚ ငဲ့ညွာရမယ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းကလည္း ခံသာေနတာျဖစ္မယ္..။ ထားပါေတာ့....ဒါေတြ။

အခမ္းအနားမွာ တိုင္းရင္းသား အက ေတြလည္း ထည့္သြင္းထားေတာ့ မရွိ ရွိတဲ့ ရံုး၀န္ထမ္းေတြပဲ အက တိုက္ၾကရပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕အစည္းကေန တစ္ခါတည္းပုတ္ျပတ္ငွားလိုက္ပါေတာ့လား ဆိုေတာ့ လည္း သံုး ေလး သိန္း ကုန္မွာမို႔ ဘတ္ဂ်က္ကို တြက္ခ်က္ေနျပန္တယ္။ အဲသလို လူမႈအဖြဲ႕အစည္းရယ္ပါ။ အမ်ားတကာ NGO, INGO ေတြမွာ လစာေတြ ေဖာေဖာေသာေသာ၊ ဘတ္ဂ်တ္ေတြ အျပည့္နဲ႔..ကိုယ္ တို႔ အဖြဲ႕အစည္းကေတာ့ စစ္ျဖစ္တဲ့ေနရာေတြ၊ HIV ေတြ၊ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေနရာေတြ ကလြဲလို႔ ဘယ္ေနရာ ကိုမွ ပိုက္ဆံထြက္ခ်င္ပံုမရဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ လစာလည္း ပံုမွန္ပဲ။ ေန႔စဥ္ ထမင္း ဟင္းလည္း ငါးပိရည္ တို႔စရာပါလ်က္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ တို႔ေတြ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကြင္းဆင္းရျပီဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္တယ္။ တကယ့္ လူေနမႈမွာ ဘယ္ေလာက္လိုအပ္ေနလဲဆိုတာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ရျပီဆိုရင္ ကိုယ္ သိပ္စိတ္မေကာင္း   ျဖစ္တာပဲ။ ဒီလို ျဖစ္တယ္ဆိုလို႔ ကိုယ္ ေတြလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုေနရတယ္ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ရုန္းရင္း ကန္ရင္း နည္းပါးတယ္ဆိုႏိုင္တဲ့ လစာနဲ႔ ရွင္သန္ေနရတာပါ။
ဒါေပမယ့္ လူထုဆီမေရာက္ဘဲ ကုန္ေနတဲ့ေနရာေတြလည္း ရွိပါတယ္..။ အဲဒါေတြကေတာ့ Training ေတြ၊ Workshop ေတြ၊ ခု လုပ္သလိုမ်ိဳး Meeting ေတြေပါ့။ NGO ေတြမွာ အလုပ္အမ်ားဆံုး၊ အခ်ိန္အၾကာဆံုး ကေတာ့ မီတင္ေတြပဲ။ ကိုယ္ တို႔ အဖြဲ႕အစည္းမွာဆိုရင္ စိတ္ကိုျပဳျပင္ေပးတဲ့ သင္တန္းေတြ၊ ေဆြးေႏြးေလ့ လာခ်က္ေတြ ဒါေတြပါ ခဏခဏ ျပဳလုပ္ပါေသးတယ္..။ ၀န္ထမ္းရဲ႕ Capacity ကို တိုးျမွင့္ေအာင္လုပ္တာ လားရယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ကိုယ္ သိတာေတာ့ ဒါေတြ လုပ္တိုင္း ပိုက္ဆံေတြ ခဏခဏ ကုန္တာပဲ။ ကိုယ္က ဘ႑ာေရးဌာနကဆိုေတာ့ ဘယ္ပေရာ့ဂ်က္မွာ ဘတ္ဂ်က္က ဘယ္ေလာက္ကုန္တာ အကုန္ သိ သိ ေန တယ္။ တစ္ခါ ေဒသစိတ္ညွိႏိႈင္းေရးမႈးေတြ ဖိတ္ေခၚတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ပိုကုန္တယ္။ ဟိုတယ္ခေတြ၊ ကားစင္း လံုးေတြ.....ဆိုရရင္ ေဒသအတြက္ သိန္းတစ္ရာဆို အေထြေထြကုန္က်စားရိတ္က သိန္းနွစ္ဆယ္ေလာက္   ေတာ့ထြက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါ ဟာ ျဖစ္ျမဲလို႔ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြ ေလ်ာ့က်ေစဖို႔ ကိုယ္ အျမဲ အလိုရွိခဲ့တယ္..။ ၀န္ထမ္းမ်ားစြာ၊ အင္အားမ်ားစြာနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းဆိုေတာ့လည္း ဒါ ေတြ ေလ်ာ့က်ဖို႔ အေတာ္ ခဲယဥ္းပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ တႏိုင္တပိုင္လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ပရဟိတ အဖြဲ႕အစည္းေတြဘက္ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ေကာ အေထြေထြစားရိတ္ဆိုတာ ရွိေနၾကေသးလား..။ ကိုယ္ ထင္ပါတယ္၊ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိၾကမွာပါပဲ။ အင္းေလ..တကယ္ေတာ့လည္း ဒါေတြေလ်ာက္ေတြးေနရင္ ဘာအလုပ္မွ လုပ္ျဖစ္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားအက ထဲ ပါတာ ကိုယ္ ေခါင္းခဲစရာပဲ။ ရွမ္းရိုးရာေတြ၊ ျမန္မာအက  ေတြအတြက္ ၀တ္စံုေတြ ရံုးက မေပးျပန္ဘူး။ ကိုယ္ ေျပာတယ္မလား။ ဘာမွ မထြက္ခ်င္တဲ့ ရံုးပါဆိုေန။ အျမဲ၀တ္လို႔ရမွာ မဟုတ္တဲ့ ၀တ္စံုေတြ ခ်ဳပ္ရေပဦးမယ္။ အျခား သူသူငါငါလည္း ဒီလိုပဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ လည္း ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႔တင္ တစ္လ တစ္လ က လံုးလည္လိုက္ေနေတာ့တာပဲ။

 ကိုယ္ စိတ္မေလ်ာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ....တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြကင္းစင္တဲ့ေန႔   ေရာက္လာမွာေပါ့ ဟုတ္တယ္မလား။ စိတ္ဓာတ္က်ေတြေ၀ေနျခင္းေတြနဲ႔ ဘ၀ကို မျဖတ္သန္းခ်င္လွဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္ သိလား။ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ သိပ္ကို ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သိပ္ ကို ျပံဳးရယ္ေနခ်င္ပါတယ္။ ေတးသီခ်င္းေတြလည္း အားပါးတရလြတ္လပ္စြာ သီဆိုေအာ္ဟစ္ေနခ်င္ လွပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ေရာက္လာႏိုင္ေကာင္းမွာပါ။

မိေရႊဘုတ္
10.9.2013
PM:6:19

1 comment:

  1. လူမွဳ႕ အဖြဲ႕အစည္းေတြကေတာ့ ဒီလိုပါဘဲဗ်ာ
    အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႕ေပါ့ ။

    ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြ ေလ်ာ့က်သြားမည့္ေန႔
    အျမန္ေရာက္လာႏိုင္ပါေစဗ်ာ ။

    ReplyDelete